Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici slave danas Vidovdan, dan posvećen starom slovenskom božanstvu Svetovidu, koji se smatra zaštitnikom vida i isceliteljem bolesti očiju. Vidovdan spada u nepokretne praznike, svake godine se obeležava 28. juna, i jedan je od najvećih srpskih praznika.
Vidovdan je dobio na značaju zahvaljujući istorijskim događajima vezanim za ovaj datum.
Srpski narod uopšte, Vidovdan obeležava s posebnim poštovanjem, naročito kao sećanje na svesnu žrtvu kneza Lazara i svih njegovih saboraca, u Boju na Kosovu koji se odigrao baš na Vidovdan 1389. godine protiv Osmanlija.
Ova bitka je jedna od najvećih za Srbe, a i prema pretpostavkama u Boju na Kosovu učestvovalo je na srpskoj strani oko 20 hiljada vojnika, a na turskoj strani oko 30 hiljada. Za ono vreme to je bila veoma velika bitka o čijem ishodu postoji više verzija.
Prema istorijskim izvorima koji su sačuvani iz tog perioda ima podataka ali neki nisu dovoljno jasni. O žestini borbe i želji da se odnese pobeda govori i to da su oba vladara koja su predvodila svoju vojsku poginula. Bitka je poslužila kao opomena Turcima i od tada više nijedan sultan nije učestvovao u bitkama.
Bitka se odigrala na Gazimestanu, mestu blizu Prištine, tako da je telo kneza Lazara sahranjeno u Prištini. Kasnije je preneto u manastir Ravanicu kod Ćuprije, koji je bio njegova zadužbina.
Od 17. veka počinje turbulentno vreme za Srpski narod, počinju Velike seobe Srba a sa njima i Lazareve mošti će se seliti. Iz Ravanice su prenešene na Frušku Goru, zatim 1942. godine odatle u Beograd, pa 1988. godine iz Beorada u Gračanicu, a već naredne godine su konačno vraćene u Ravanicu, odakle su i krenule, a gde i danas počivaju.
Smatra se da je Srpska pravoslavna crkva 1892. godine Vidovdan prvi put unela kao praznik u svoj kalendar, a obeležava se u znak sećanja na Kneza Lazara i junake koji su poginuli u Kosovskom boju na Vidovdan 1389. godine. Kao simbol sećanja na žrtve u ovom boju podignut je Spomenik na Gazimestanu 1953. godine.
Vidovdan je državni praznik u Srbiji koji se obeležava radno. Pre Drugog svetskog rata Vidovdan je označavao kraj školske godine, a danas se na ovaj dan učenicima dodeljuju đačke knjižice, svedočanstva i diplome.
Običaj kod srpskog naroda je da se ovaj praznik obeležava kao Dan žalosti i u znak poštovanja prema mrtvima na ovaj dan se ne igra i ne peva, kao i ne rade teški poslovi.