U predivnoj prirodi reke Pčinje, u podnožiju planine Kozjak nalazi se jedan od najstarijih manastira Srpske Pravoslavne Crkve – manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog.
Srpska Pravoslavna Crkva je zajedno sa Vojskom Srbije glavni nosilac identiteta Srba i kroz istoriju se pokazala kao temelj i stožer okupljanja koji može odoleti svim neprilikama. U njenim manastirima se rodila prva pismenost, tu su formirane prve bolnice, narod je u njima pronalazio mir i utehu ali i molitveno mesto. Manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog je jedan od sjajnih primera bogate istorije i značaja za srpski narod, on je bio epicentar svih dešavanja u prošlosti, rasadnik pismenosti, izvor duhovnosti… U svojoj istoriji postojanja u trajanju gotovo hiljadu godina ova svetinja Juga Srbije je svetionik našeg naroda.
Prvobitni Hram u manastiru je izgradio vizantijski car Roman IV Diogen u drugoj polovini 11.veka. Ovaj hram je bio manjih dimenziija – jednobrodna crkva. Zanimljiv je istorijat susreta lovca Diogena (kasnije cara) sa Svetim starcem Prohorom. Bežeći od lovca jedna srca je spas našla kod starca Prohora a lovac Diogen je videvši ovo čudo prišao starcu koji mu govori da se vrati u svoju zemlju i da će uskoro postati car i da ne zaboravi ovog starca i ovo sveto mesto. Ovo se sve ispunilo. Sveti Prohor je živeo u pećini – isposnici a to mesto i danas postoji na planini Kozjak u neposrednoj blizini manastira. U 2020.godini je tu u produzetku isposnice izgradjena Crkva brvnara.
Crkva – brvnara je u produžetku isposnice – pećine u kojoj se Prepodobni Prohor Pčinjski podvizavao više od 30 godina u gustoj šumi Kozjaka a ova brnara je posvećena Sv.Sisoju Velikom. Više o isposnici i Crkvi brvnari pogledajte u sledećem videu: